Het belangrijkste wat je aan het einde seizoen kunt doen, is er geen al te 'big deal' van maken. Want nu de winter tot een einde is gekomen, de voorjaarssneeuw (bijna) is verdwenen en mijn wedstrijdseizoen is afgelopen betekent dat voor mij opnieuw topdrukte in de voorbereiding voor de start van het seizoen dat voor mij ligt. Met naast het fysiek sterker worden, 'Matura' of te wel mijn eindexamen en rijbewijs halen. En het ontwerpen van een nieuw jaarplan! Ofwel reflecteren en vooruitkijken. Maar wat zijn dan de belangrijkste aspecten waarop ik mij moet focussen bij het 'vormgeven' van een nieuw jaarplan? Bij het nemen van beslissingen met betrekking tot die aspecten, met welke factoren en 'filosofieën' moet ik rekening houden? En hoe verhouden deze zich tot wat de 'echte deskundige' ervan zeggen? En, kan en wil ik mij als jonge atleet, hier eigenlijk wel (al) mee bezig houden?
Hoe vaak ik de afgelopen twee seizoenen niet het gevoel heb gehad dat ik een 'foutieve' keuze of 'andere' prioritering had moeten maken aangaande belangrijke zaken rondom het plannen van bijvoorbeeld wedstrijden. En/of een gevoel van FOMO, Fear Of Missing Out. Je hebt immers doelen in je hoofd. En op voorhand bedenk je hoe je die wilt bereiken en breek je het 'werk' dat daarvoor gedaan moet worden op in taken en verschillende activiteiten. Maar binnen een sport als alpineskiën, waar de enige constante verandering is, loopt dat niet altijd volgens plan.
"Een realistisch plan creëer je door een flexibele houding. Bij veranderingen maak je slimme aanpassingen".
Aan de basis van progressie
Maar wat is eigenlijk een jaarplan? Netjes geformuleerd: een blauwdruk die de trainings- en competitiestrategie van in mijn geval, van een individuele atleet - specificeert, in algemene en specifieke termen, voor de duur van één competitiejaar. Belangrijk voor mij hierin is dat dit jaarplan niet alleen uit verschillende 'bouwstenen' bestaat en richtlijnen biedt om ervoor te zorgen dat mijn wekelijkse en dagelijkse planning consistent is met mijn eigen (middel) lange termijndoelen, tevens dat het ook dient als een belangrijke manier voor het vaststellen en communiceren van 'mijn ideeën en mijn eigen waarden' (autonomie; verantwoordelijkheid; PLEZIER; vertrouwen; veiligheid; kwaliteit en teamwork) als atleet (en persoon).
Zo'n blauwdruk bestaat dus uit allerlei verschillende componenten, z.g,h. 'bouwstenen', die alle aspecten behelzen die van belang zijn rondom mijn trainingen en wedstrijden. Die 'bouwstenen' helpen om mij om mij verder te ontwikkelen als jonge atleet (en persoon) richting de topsport. De belangrijkste aspecten van zo'n jaarplan die ik, samen met mijn ski coach/trainer maar ook mijn Strenght & Condition coach, dan ook weer ieder seizoen moet overwegen zijn:
- De sneeuwtrainingen - de techniektraining (tijdstip en duur)
- (De progressie in) fysieke trainingen
- Inplannen van herstelperioden - rustmomenten
- (Het testen van materiaal)
- 'Pieken' - sportvorm
- En de competitie - de selectie van wedstrijden.
Vooral dit laatste, bij het plannen van de wedstrijdperiode, het selecteren van de wedstrijden zijn twee 'beslissingscategorieën': de selectie van de competitie-categorieën (zie tabel) en het aantal wedstrijden, belangrijk.
Categorieën | Race level | Minimale penalty | Maximale penalty |
OWG, WC, WC | 0 | 0.00 | 0.00 |
COM, WQUA | 0 | 0.00 | 4.00 |
ANC, EC, ECOM, FEC, NAC, SAC, UVS, WJC | 1 | 15.00 | 999.00 |
EQUA | 1 | 23.00 | 999.00 |
NC | 2 | 20.00 | 999.00 |
AWG, CISM, CITWC, CORP, EYOF, FIS, FQUA, JUN, NJC, NJR, UNI, YOG | 3 | 23.00 | 999.00 |
ENL | 4 | 60.00 | 999.000 |
Daarbij spelen er bij het uitkiezen van wedstrijden 'beslissingsvariabelen' mee als:
Het belang van "concurreren en groei" op de verschillende niveaus
- Focus level - onderdeel van de race (eindigt niet achterin), er is groei potentieel - Trainings level - positieve ervaring opdoen en zelfvertrouwen opbouwen - "Experimental" level - gaat over ervaring opdoen (hoger niveau), carrière perspectief
Het belang van succes in de definitie van prestaties
Verdeling van wedstrijden over tijd
Verschillende beperkingen
En speciale overwegingen
Wedstrijden wachten niet op jou
Wanneer als alpine skiër je belangrijkste focus de World Cup is, dan is de selectie van wedstrijden redelijk recht toe recht aan. Voor een jonge atleet zoals ik, tweede jaar junior, zijn er een flink aantal race-categorieën waaruit je kunt kiezen (zie tabel). In feite zijn er letterlijk honderden wedstrijden over de hele wereld waaruit ik kan kiezen gedurende het hele jaar. En de keuzes die ik maak zijn wel meteen (mede) bepalend voor het verdere verloop van mijn seizoen. Dit omdat ik mij op die manier niet alleen blootstel aan de mogelijkheid om mijn FIS punten te verbeteren (lees ook mijn blog: mijn wedstrijdseizoen is begonnen) en zo kan stijgen op de wereldranglijst. Maar bovenal, de races die ik selecteer bepalen ook meteen de mogelijkheid om mij te vergelijken met andere (jonge) alpine skiërs met vergelijkbare of betere vaardigheden. En juist dat laatste motiveert mij. Ik krijg op die manier feedback waar vanuit ik verder kan werken aan waar het uiteindelijk om draait, sneller te gaan skiën, progressie maken.
Verder is niet dan niet alleen de (voor)selectie van wedstrijden (de verschillende categorieën, disciplines als slalom, reuzenslalom etc. en aantallen) belangrijk in termen van mijn totale jaarplanning. Denk aan sneeuw- en fysieke trainingen; hersteldagen, maar ook voor de keuzes die ik moet maken aangaande mijn school en vervolg studie, juiste voeding, mentale fitheid etc. en niet te vergeten mijn budget. Aangezien dat ook een belangrijke factor is die ik gebruik bij het bepalen van de opbouw van mijn (nieuwe) jaar.
En als laatste zijn ook nog het aantal wedstrijden waar ik aan start sta belangrijk. De 'beslissingsvariabelen' die voor mij hierbij een rol spelen zijn: lange termijn plan (doelen); mate van specialisatie (verschillende disciplines als slalom, reuzenslalom etc.); ervaring opdoen; richtlijnen van de bond en de juiste balans creëren tussen de verschillende competitieve niveaus.
"De World Cup is als een hogesnelheidstrein. Hij gaat rijden met of zonder jou. Je moet jezelf dus inplannen om op dat schema te raken en het te volgen met je trainingssysteem en het te volgen zoals het ontworpen is. Maar als je zoals ik nog bevind in de lagere divisies van de FIS, is je competitie als een Hop-on Hop-off tour. Je kan dan wel zelf je volgende halte bepalen en in welke trein je daarna overstapt, maar hij wacht niet op jou".
Profiteren van trainingskansen wanneer ik de kans krijg
Echter misschien wel één van de meest uitdagende aspecten om mee om te gaan is het onstabiele fundament waarop mijn planning moet leunen. Alpineskiën kent geen echte solide basis om op te plannen tijdens de wedstrijdperiode. Dit is vooral een gevolg van instabiliteit in de wedstrijdkalender door onder andere de wisselende weers- en sneeuwcondities: je hebt te maken met annuleringen en uitstel... . Je plant een fysieke training dag en dan verandert ineens het on-sneeuw programma. En het gooit je conditioneringsschema in de war, omdat wat je van plan was ineens niet meer klopt. Omdat je race dag is veranderd, enzovoort. En dus moet je altijd flexibel zijn bij het implementeren van je training- en wedstrijdplannen vanwege de onzekerheid. "Ik denk in het bijzonder moet je bereid zijn om te profiteren van goede trainings- en race omstandigheden wanneer de gelegenheid zich voordoet.
"Ik denk dat wanneer je in het skiën de kans krijgt om beter te worden, en het is goed skiën, je die kans direct moet aangrijpen. Wees er daarom altijd klaar voor. Dat is waar het op neerkomt."
Mijn speelveld is nooit vlak
Ik kan nog zo mijn topsport leven proberen te regelen in een planning. Alles van te voren intekenen, luisteren naar wat 'echte deskundige' ervan zeggen. Echter, het 'echte' leven loopt er nog tussen door. In de afgelopen 2 jaar zijn mijn sportieve plannen een aantal keren flink door elkaar geschud. Tegenslag, chaos, plannen die anders uitpakken dan gedacht. Natuurlijk is het dan fijn om te kunnen terugvallen op een basisplan waar je nog wel mee kan ‘schuiven’. Maar nog belangrijker heb ik gemerkt is die onzekerheid voor lief te nemen, beslissingen durven nemen en op je eigen keuzes vertrouwen.
“Mijn speelveld is nooit vlak. Zelfs als mijn sport in Nederland georganiseerd zou zijn in een nationaal topsportprogramma en mij (voor een deel) zou ontzorgen zal ik altijd te maken houden met de onzekerheid van weers- en sneeuwcondities, schemawijzigingen, locatie wijzigingen, quota beperkingen... en de dynamiek van het leven".
Comentários