Eindelijk, mijn trainingen in de 'echte' sneeuw zijn een feit. Ruim een week geleden alweer terug gekomen van mijn eerste trainingsstage sinds de COVID-19 lockdown. Maar liefst 10 dagen mocht ik weer op mijn ski’s in de sneeuw staan, op de Kitzsteinhorn in Kaprun en op de Mölltaler Gletscher. Het gaf een goed gevoel om weer terug in de bergen te zijn. Na kilometers op mijn mountainbike en racefiets weggetrapt te hebben in het vlakke Nederland. Na uren in mijn geïmproviseerde ‘home gym’, later in de tuin en voor de deur bij mijn personal trainer. En na de talloze ‘Zoom’ sessies met mijn skiteam over visualiseren, doelen stellen en voeding werd het voor mij echt tijd om de skitrainingen te hervatten als voorbereiding op de komende winter. Maar hoe is het om nu te trainen in het buitenland terwijl het Covid-19 virus soms zo ver weg lijkt, maar toch zo dichtbij is?
De grenzen naar de Alpenlanden zijn nu bijna een maand weer officieel open. Maar onderweg werd mij al duidelijk dat ieder Europees land zo zijn eigen 'regels' kent. En dat maakte alleen al het reizen met het skiteam en mijn coach anders. Zo is tijdens het tanken in Duitsland het dragen van mondkapjes verplicht. En vertrokken we dit keer vanuit Duitsland in plaats van Nederland met de team bus richting Oostenrijk. Ook moesten een aantal teamgenoten met eigen vervoer zodat we voldoende afstand van elkaar konden houden. En allen met mondkapjes op en de desinfecterende handgel in de aanslag.
Maar vrijdag 19 juni was het dan eindelijk zo ver! Mijn eerste (technische) bochten in de sneeuw! Na 3 maanden van onzekerheid door de ‘intelligente’ lockdown gaf het mij een gevoel van enorme vrijheid. Namelijk kunnen doen wat ik het liefst doe en dat is skiën. En zeker deze keer. Ik was namelijk ook zeer benieuwd naar mijn nieuwe materiaal (ander merk schoenen en lengte en andere radius van de ski) omdat ik dit seizoen FIS wedstrijden ga skiën. Het mondkapje op of de buff voor in de rij bij de skiliften en in de gondels. Afstand tot elkaar houden in de stoeltjesliften. En op de pistes kan er gelukkig gemakkelijk genoeg afstand gehouden worden tot andere skiërs. En na iedere fysieke training het materiaal weer opnieuw desinfecteren. Nam niets weg van de privilege weer te kunnen trainen in de 'echte' sneeuw. Temeer omdat de condities gewoon lekker als van ouds waren. Zon, (potdichte)mist, sneeuw, wind en regen wisselende elkaar in een rap tempo af op de trainingspistes. Aan de 'eisen' die gesteld werden aan het vermogen om ons aan te passen aan de continue verandering was gelukkig;-) nog niets veranderd...
Ik hoop dan ook echt dat iedereen zich blijft houden aan de maatregelen die worden opgedragen door de verschillende overheden om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. Zodat iedereen, net als ik, weer kan doen wat hij/zij het liefste doet.
